خواص حرارتی اتیلن 2،5-فوراندی کربوکسیلات، مانند نقطه ذوب و پایداری حرارتی چیست؟

پلی (اتیلن 2،5-فوراندی کربوکسیلات) پلیمری نیمه کریستالی است و برخلاف مواد کاملا کریستالی، نقطه ذوب تیز و منحصر به فردی ندارد. در عوض، بسته به وزن مولکولی و درجه تبلور آن، محدوده دمای ذوب 210 درجه سانتی گراد تا 240 درجه سانتی گراد را نشان می دهد. این محدوده گسترده ذوب ماهیت نیمه کریستالی آن را منعکس می کند و بر شرایط پردازش حرارتی آن تأثیر می گذارد و آن را برای تکنیک های ساخت مانند اکستروژن، شکل دهی حرارتی و قالب گیری تزریقی مناسب می کند. محدوده ذوب بالاتر در مقایسه با PET عملکرد بهتری را در کاربردهایی که نیاز به مقاومت حرارتی دارند تضمین می کند.

دمای انتقال شیشه ای PEF معمولاً بین 85 درجه سانتیگراد تا 95 درجه سانتیگراد است که به طور قابل توجهی بالاتر از PET (تقریباً 75 درجه سانتیگراد) است. این ویژگی PEF را قادر می‌سازد تا یکپارچگی ساختاری خود را حفظ کند و در برابر تغییر شکل تحت گرمای متوسط ​​مقاومت کند، و آن را برای کاربردهایی مانند بسته‌بندی داغ، که در آن ظروف باید شکل و عملکرد خود را در طول فرآیند پر کردن حفظ کنند، ایده‌آل می‌کند. Tg بالاتر همچنین توانایی PEF را برای عملکرد در محیط های گرمتر افزایش می دهد و دامنه کاربردهای آن را در مقایسه با پلیمرهای سنتی گسترش می دهد.

PEF پایداری حرارتی عالی را از خود نشان می دهد و در برابر دماهای تقریباً 300 درجه سانتیگراد بدون تخریب قابل توجه مقاومت می کند. این باعث می شود که در هنگام پردازش، جایی که به حرارت بالا نیاز است، و در کاربردهایی که در معرض دماهای بالا قرار دارند، بسیار انعطاف پذیر باشد. پایداری آن حداقل خرابی ساختاری، حفظ خواص مکانیکی و عملکرد کلی آن را در شرایط سخت صنعتی تضمین می کند.

PEF نسبت به PET سرعت تبلور کندتری دارد که بر پردازش و خواص نهایی آن تأثیر می گذارد. کریستالیزاسیون آهسته تر اجازه می دهد تا کنترل بیشتری در طول تولید انجام شود، به خصوص در کاربردهایی که ساختار آمورف تر مطلوب است. با این حال، بسته به کاربرد مورد نظر، مانند بطری‌ها یا فیلم‌ها، ممکن است نیاز به تنظیم زمان‌های خنک‌سازی یا استفاده از عوامل هسته‌زا برای افزایش بلورینگی داشته باشد. ساختار حاصل بسته به استفاده نهایی، انعطاف پذیری و استحکام را متعادل می کند.

دمای انحراف حرارتی PEF بالاتر از بسیاری از پلیمرهای دیگر از جمله PET است. این ویژگی به آن اجازه می دهد تا در برابر تغییر شکل تحت بار در دماهای بالا مقاومت کند و آن را برای کاربردهای با دمای بالا، مانند بسته بندی مواد غذایی قابل استفاده در مایکروویو یا ظروف قابل استفاده مجدد، مناسب می کند. HDT بالاتر تضمین می کند که محصولات PEF پایداری ابعادی و عملکرد خود را در محیط هایی که قرار گرفتن در معرض گرما معمول است حفظ می کنند.

مانند بسیاری از پلیمرها، PEF دارای رسانایی حرارتی پایینی است که آن را به یک ماده موثر برای کاربردهایی که نیاز به عایق دارند تبدیل می کند. در حالی که معمولاً به عنوان عایق حرارتی اولیه استفاده نمی شود، رسانایی کم آن به حفظ ثبات دما در بسته بندی مواد غذایی و سایر کاربردهای حساس کمک می کند. این ویژگی همچنین خطر تغییر شکل ناشی از گرما را در بسته بندی در طول چرخه حرارتی کاهش می دهد.

دمای شروع تخریب PEF عموماً بالای 300 درجه سانتیگراد است که نشان دهنده مقاومت قوی آن در برابر شکست حرارتی است. این دمای تخریب بالا تضمین می‌کند که PEF از نظر ساختاری در طول تکنیک‌های رایج پردازش پلیمر و در طول استفاده طولانی‌مدت پایدار می‌ماند. چنین پایداری آن را به یک انتخاب قابل اعتماد برای کاربردهای صنعتی و مصرفی که شامل قرار گرفتن در معرض گرمای متوسط ​​در دوره های طولانی است تبدیل می کند.

PEF تحت سیکل های مکرر گرمایش و سرمایش عملکرد فوق العاده ای دارد و خواص ساختاری و مکانیکی خود را حفظ می کند. این دوام آن را برای کاربردهایی که به قابلیت استفاده مجدد یا عملکرد طولانی مدت نیاز دارند، مانند ظروف نوشیدنی قابل استفاده مجدد یا محلول های بسته بندی با کارایی بالا، ایده آل می کند. توانایی آن در تحمل چرخه حرارتی بدون تخریب قابل توجه، مناسب بودن آن را برای کاربردهای پیشرفته برجسته می کند.